پست های فشار قوی از نظر وظیفه ای که در شبکه های سراسری دارند به سه دسته تقسیم می شوند :
الف ) پست های افزاینده
ب ) پست های کاهنده یا پست های توزیع
ج ) پست های کلید زنی
پست های افزاینده :
این پست ها که به پست های نیروگاهی نیز معروف هستند ، وظیفه ی افزایش ولتاژ تولیدی ژنراتور ها را بر عهده دارند . معمولا به خاطر محدودیت موجود در در طراحی و ساخت ژنراتور ها ، ولتاژ تولیدی آن ها زیر سطح ولتاژ 30 کیلو ولت می باشد که این سطح ولتاژ ، برای انتقال اقتصادی انرژی الکتریکی ، مناسب نمی باشد . لذا لازم است تا برای نیروگاه های بزرگ ( که از مراکز مصرف ، دور می باشند ) پست های افزاینده ای احداث شوند تا ولتاژ ژنراتور ها به ولتاژ بالاتری تبدیل گردند . مقدار این افزایش ولتاژ ، بستگی به فاصله ی نیروگاه ها تا مراکز بار و میزان قدرت انتقالی دارد .
پست های کاهنده :
با توجه به آنکه ولتاژ تولیدی نیروگاه ها توسط پست های نیروگاهی افزایش می یابد تا قدرت تولیدی به مراکز بار ها منتقل شود ، در نتیجه لازم است تا قدرت انتقالی در مراکز بار شبکه ، در سطح ولتاژ سیستم های توزیع در دسترس مصرف کنندگان قرار گیرد . این کاهش ولتاژ از مقادیر خیلی زیاد به مقادیر خیلی کم از طریق پست های توزیع با قدرت کم ، اقتصادی نمی باشد . لذا مناسب است تا این کاهش ولتاژ در چند مرحله صورت گیرد .
پست های کلیدزنی :
در این نوع پست ها ، هیچ گونه تبدیل ولتاژی توسط ترانسفورماتور های قدرت انجام نمی گیرد ؛ بلکه فقط وظیفه ی آن ها ارتباط خطوط مختلف شبکه به یکدیگر می باشد .
البته ممکن است در شبکه های سراسری ، پست هایی وجود داشته باشند که ترکیبی از هر یک از پست های فوق الذکر باشند . به عنوان مثال ممکن است در قسمتی از یک پست نیروگاهی ، با کاهش ولتاژ ، وظیفه ی توزیع انرژی نیز انجام گیرد و یا اینکه در یک پست کلیدزنی و در قسمتی از آن ، عمل تبدیل یا کاهش ولتاژ بین قسمت هایی از خطوط ارتباطی نیز صورت گیرد .